BOMBER JACKET: ΠΩΣ ΑΠΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΝΔΥΜΑ ΕΓΙΝΕ ΚΛΑΣΙΚΟ;

Up in the air
H ανάγκη καταφεύγει στην ευρηματικότητα και το bomber jacket είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ενδύματος που, χάρη στην πρακτικότητά του, έγινε αμέσως κλασικό. Τι θα κάναμε, άραγε, αν γυρνούσαμε το χρόνο στις αρχές του 20ού αιώνα και βρισκόμασταν μέσα σε ένα ανοιχτό πιλοτήριο να πετάμε στα 7.500μ. σε θερμοκρασίες -πολύ- υπό το μηδέν;  Ό,τι ακριβώς σκαρφίστηκαν και οι Αμερικανοί εναέριοι μαχητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου: φόρεσαν ανθεκτικά δερμάτινα τζάκετ, ξεκινώντας, χωρίς να το επιδιώξουν, μια ενδυματολογική τάση που ακόμα και σήμερα καλά κρατεί. Το 1917 η επιτροπή για τις στολές της αμερικανικής αεροπορίας καθιέρωσε τζάκετ με φερμουάρ και λάστιχο στη μέση και στις μανσέτες. Περνώντας τον Ατλαντικό, το ρούχο των αιθέρων ντύθηκε με sheepskin επένδυση στα πατρόν του Άγγλου, Larvin Irvin, το 1926, ενώ δεκαέξι χρόνια μετά το κλασικό μοντέλο Α-2 έδινε τη θέση του στο G-1, που σχεδιάστηκε για το ναυτικό. Ακόμα και όταν η εσωτερική γούνα αντικαταστάθηκε από μαλλί -καθώς τα πιλοτήρια απέκτησαν οροφή και θέρμανση-, το ρούχο παρέμενε αναπόσπαστο κομμάτι της στρατιωτικής περιβολής, παίρνοντας πλέον την όψη του Β-3 (του αυθεντικού bomber) του Μ-445, της σειράς CWU και των συνθετικών τζάκετ. Το σύγχρονο ΜΑ-1 αναγνωρίζεται από το σκούρο λαδί χρώμα του, τη μεταξένια υφή από νάιλον, την πορτοκαλί φόδρα και τις εσωτερικές τσέπες, ενώ το ελαφρύτερο L-2B από τις κοφτές επωμίδες του.
Back to earth
Λόγω της στρατιωτικής καταγωγής του, το bomber jacket κουβαλούσε πάντα στις τσέπες του κύρος, γεγονός που το έκανε δημοφιλές και εκτός πεδίων μάχης. Μαντέψτε τι φορούσε ο John A. Macready πετώντας στα 40.000 πόδια με ανοιχτό πιλοτήριο, στιγμή που καταγράφηκε στα αρχεία των παγκόσμιων ρεκόρ, όπως επίσης και πόσο πουλήθηκε το Air Force One bomber jacket του J.F. Kennedy σε δημοπρασία – 570.000 δολάρια είναι η απάντηση. Έπειτα, ανατρέξτε στις πανεπιστημιακές επετηρίδες για τα varsity jackets που κατέγραψαν κορυφαίες αθλητικές επιδόσεις στη δεκαετία του ’50. Πάντοτε κοντό σε μήκος (αφού σχεδιάστηκε για καθιστή θέση), με ευρύχωρα μανίκια και χαλαρούς ώμους, με πολλαπλές τσέπες και εύκολα κουμπιά, έγινε το στιλιστικό σταυροδρόμι όπου συναντήθηκαν και διάφορες υποκουλτούρες που άφησαν το στίγμα τους στη σύγχρονη ιστορία – είτε μιλάμε για skinheads, χούλιγκανς είτε για τους trensetters εκπροσώπους της hip hop σκηνής. 

Wear it like the pros
Παίρνοντας σοβαρά το ρόλο του, κάθε κομμάτι του τζάκετ δηλώνει την εργονομική εφαρμογή του για τη στενή θέση του πιλοτηρίου, ενώ κάθε προσθήκη και παραλλαγή ήταν εξίσου ουσιαστικής σημασίας, όπως τα περίτεχνα σχέδια στην πλάτη που συμβόλιζαν τον τύπο του αεροσκάφους του εκάστοτε πιλότου, το βαθμό του, το χάρτη του δρομολογίου, ακόμα και τον αριθμό των επιτυχημένων αποστολών του, καθώς η σατέν κόκκινη φόδρα, για παράδειγμα, δήλωνε πως ο ιπτάμενος έχει ήδη καταρρίψει 5 εχθρικά αεροσκάφη. Και, από τα στρατιωτικά σύμβολα, στους άντρες- σύμβολα της μεγάλης οθόνης: ποιος μπορεί να ξεχάσει τον James Dean με το αγαπημένο του κόκκινο τζάκετ στο Επαναστάτης χωρίς Aιτία (1955), τον Tom Cruise με G-1 στο Top Gun, (1986), τον Steve McQueen ως πιλότο στο The War Lover (1962), τον περιπετειώδη MacGyver ή πρόσφατα τον Ryan Gosling στο Drive, φορώντας την πιο cool εκδοχή, ένα μπεζ γυαλιστερό bomber με ένα σκορπιό ραμμένο στην πλάτη; Και μην ξεχνάμε τον Humphrey Bogart στο Tokyo Joe (1949), ο οποίος απέδειξε ότι η πεμπτουσία του στιλ δεν κρύβεται στο ίδιο το bomber, αλλά στον τρόπο που το φοράμε, ανοίγοντας το δρόμο και για το harrington jacket μέσω των Elvis Presley, Frank Sinatra και Steve McQueen (γνήσιος λάτρης, όπως αντιλαμβάνεστε), οι οποίοι έφεραν το είδος του ρούχου ακόμα πιο κοντά στις ντουλάπες μας ως έναν πολυμήχανο μπαλαντέρ στους συνδυασμούς. 

Outfit democracy 
«… ένα δερμάτινο τζάκετ λύνει το πρόβλημα του παλτού για πολλά χρόνια» δήλωνε το 1938 σχεδόν προφητικά ο ιδιοκτήτης ενός bomber jacket, Albert Einstein, προβλέποντας τη σταθερή παρουσία του στις συλλογές των μεγάλων σχεδιαστών και οίκων μόδας. Και πώς να μην είναι, καθώς το bomber μπορεί να φορεθεί με όλα, από ένα preppy πουκάμισο και chinos μέχρι ένα τζιν με Τ-shirt και αθλητικά. Επιτρέποντας όχι μόνο ελευθερία κινήσεων, αλλά και σχεδιασμού, ενέπνευσε τον οίκο Loro Piana, που του έδωσε κασμιρένια υφή και μεταξωτή φόδρα, ανανεώθηκε από τον Gucci, με ραφινάτο ευλύγιστο δέρμα, ήρθε σε χρωματική αντίθεση στα μανίκια των Levi’s, ενίσχυσε το κολάρο του στη σειρά Polo Ralph Lauren, έχασε βάρος στον οίκο Brooks Brothers, για να ταξιδεύει ευκολότερα, και φυσικά δεν έλειψε ποτέ από τις συλλογές Moncler, του οίκου που ξέρει να δημιουργεί μπουφάν-αντικείμενα του πόθου καλύτερα από τον καθέναν.